நாள்பட்ட நோய்கள்

படம்: ஜெய் கணேஷ்

ஒவ்வோர் ஆண்டும் சென்னைப் புத்தகக் காட்சி நடக்கும்போது சமூக ஊடகங்களிலும் மரபார்ந்த ஊடகங்களிலும் தனிப்பட்ட முறையிலும் கண்காட்சியின் குறைபாடுகள் குறித்த பேச்சுக்கள் எழுவதுண்டு. அரங்குகள் ஒதுக்கீடு, அரங்க உள்கட்டமைப்பு, வரிசைகளின் ஒழுங்கமைவு, வாசகர்களின் வசதி, பதிப்பகங்களின் தேவை, பொதுவான பாதுகாப்பு, சுகாதாரம் எனப் பல்வேறு கூறுகளில் கடுமையான குற்றச்சாட்டுக்களும் மனக்குறைகளும் முன்வைக்கப்படுகின்றன. இந்த ஆண்டு கண்காட்சியின் தொடக்கத்தில் மழை பெய்தபோதே இவை வலுவாக எழத் தொடங்கிவிட்டன. இந்தப் பின்னணியில் கண்காட்சியின் நாள்பட்ட நோய்களையும் அவற்றுக்கான நிவாரணிகளையும் குறித்துச் சில பதிப்பாளர்களின் கருத்துக்களை இங்கே தொகுத்துத் தருகிறோம்.

புதிய அணுகுமுறை தேவை

புகழேந்தி, சிக்ஸ்த் சென்ஸ் பப்ளிகேஷன்ஸ்,

முன்னாள் செயலாளர், பபாசி

வாசகர்களிடம் புத்தகங்களை நேரடியாகக் கொண்டுசேர்க்கும் வழி புத்தகக் காட்சி. அதில் இந்திய அளவில் சென்னைப் புத்தகக் காட்சிக்குத்தான் முதலிடம். அதிக புத்தக வாசிப்பு உள்ள மாநிலம் கேரளா. அங்கு ஒரு புத்தகம் வெளிவந்தால் 5000 பிரதிகள் விற்பனையாவதாகச் சொல்கிறார்கள். அங்குகூட இம்மாதிரியான புத்தகக் காட்சி இல்லை. ஒரு பதிப்பகத்தின் ஆண்டு மொத்த விற்பனையில் 20% இங்கு நடைபெறுகிறது. ஒவ்வோர் ஆண்டும் இப்புத்தகக் காட்சியை அனைத்துப் பதிப்பாளர்களும் எதிர்பார்த்துக் காத்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள்.

நான் பபாசி அமைப்பில் கடந்த ஆறு ஆண்டுகளில் வெவ்வேறு பொறுப்புகளில் இருந்திருக்கிறேன். அப்பொழுதெல்லாம் புத்தகக் காட்சி நல்லபடியாக முடிய வேண்டும் என்று இருக்கும். கூடவே அதிக பயமும் இருக்கும். அரங்குகளின் மேற்கூரை தகரத்தால் அமைக்கப்படுவதால் பயமாக இருக்கும். இதைக் காட்டிலும் அதிகப் பயன்களும் பாதுகாப்புகளும் கொண்ட மேற்கூரைகள் உள்ளன. அப்படி அமைத்தால் மழைக்காலத்தில் ஒழுகுதல், வெயில் நேரத்தில் வெளிச்சம் அதிகம் உள்ளே வருதல் என்றெல்லாம் இருக்காது. இதற்குச் செலவு அதிகமாகும். பபாசி அதற்குத் தயாராக இருக்க வேண்டும்.

உட்கார்ந்த இடத்திலிருந்தே புத்தகங்களை வாங்கும் வசதி உள்ளபோது புத்தகக் காட்சிக்கு நேரடியாக வந்து புத்தகம் வாங்குவதற்கு வாசகர்களுக்குப் பல்வேறு வசதிகள் செய்துதர வேண்டும். குறிப்பாக நடக்கும் பாதை சேறு, மணல், மேடு பள்ளங்கள் ஆகியவை இல்லாமல் இருக்க வேண்டும். இம்மாதிரியான பிரச்சினைகளைத் தீர்க்க சென்னை வர்த்தக மையம் சரியான தேர்வாக இருக்கும் என்று கருதுகிறேன்.

இரு ஆண்டுக்கு ஒருமுறை ஒரு குழுவினர் பொறுப்பேற்கிறார்கள். அவர்கள் இந்த அமைப்பை முழுமையாக உள்வாங்கிக்கொண்டு செயல்படுவதற்குள் பதவிக் காலம் முடிவடைகிறது. பபாசி நிர்வாக அலுவலகத்தில் எப்பொழுதும் ஐந்தாறு அலுவலகர்களை நிரந்தரமாக நியமிக்க வேண்டும். அவர்களிடம் அனைத்துத் தரவுகளும் செய்திகளும் இருக்க வேண்டும். நிர்வாகிகள் கொள்கை முடிவுகளை மட்டும்தான் எடுக்க வேண்டும். தற்போதைய நிர்வாகத்தில் பபாசியில் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டவர்கள்தான் அனைத்துப் பணிகளையும் செய்ய வேண்டிய நிலையுள்ளது. அதில் ஒரு சிலர் மட்டுமே மிகத் தீவிரமாக இயங்குகிறார்கள். இதனால் பல்வேறு குறைபாடுகள் வரத் தொடங்குகின்றன. இந்நெருக்கடியைத் தவிர்க்க நிர்வாக அலுவகக் கட்டமைப்பை மாற்றியமைப்பதே சிறந்த வழி.

அரபு நாடுகளில் கிட்டத்தட்ட 2500, 3000 அரங்குகள் இடம்பெறுகின்றன. ஆனால் சென்னைப் புத்தகக் காட்சியில் கிட்டத்தட்ட 900 அரங்குகள் மட்டுமே இடம்பெறுகின்றன. தேவையுள்ள அனைவருக்கும் இடமளிப்பதென்றால் 1500 அரங்குகள் தேவைப்படும். அரங்குகள் அதிகம் உள்ளதால்தான் விற்பனை குறைகிறது என்பதைப் பலரும் குற்றச்சாட்டாக வைக்கிறார்கள். அரங்குகளைக் குறைத்தால் வாடகை உயர்த்த வேண்டும். அதையும் அவர்களால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது. அரங்குகளைக் குறைத்தால் வாசகர்களின் பெருங்கூட்டம் வராது. சென்னைப் புத்தகக் காட்சியில் இரண்டாயிரம் அரங்குகள்கூடக் கொண்டுவரலாம்.

வாசகர்கள் தங்களுக்குத் தேவையான புத்தகத்தைப் பெறப் பல இடங்களிலும் சுற்றித் திரிய வேண்டியிருக்கிறது. இந்த நிலையை மாற்றப் புத்தகக் காட்சியின் வடிவமைப்பில் மாற்றம் தேவை. தமிழ்ப் பதிப்பகங்கள், ஆங்கிலப் பதிப்பகங்கள், குழந்தைகள், சிறார் பதிப்பகங்கள், மொழிபெயர்ப்புப் புத்தகங்கள், பாடப் புத்தகங்கள், வெளிநாடுகளில் சந்தை மதிப்பு முடிந்த சிறந்த புத்தகங்கள் போன்ற தலைப்புகள் எனத் தனித்தனிப் பிரிவுகளைக் கொண்டு அரங்குகளையும் வரிசைகளையும் அமைக்கலாம். ஷார்ஜா புத்தகக் காட்சியில் இந்திய தமிழ்ப் புத்தகங்கள் zc7 அரங்கில் கிடைக்கும் என்று உறுதியாகச் சொல்லலாம். இதுபோல ஒவ்வொரு நாட்டுக்கும் மொழிக்கும் தனித்தனி அரங்குகள் உள்ளன. வாசகர்கள் குழப்பமடையாமல், அலைக்கழிப்புக்கு ஆளாகாமல் தங்களுக்குத் தேவையான புத்தகங்களை அடையாளம் காண்கிறார்கள். அதுபோன்ற அமைப்பு இங்கு அவசிய, அவசரத் தேவை.

புத்தகக் காட்சியின் வெளிப்புற அரங்கில் அறிவுப்பூர்வமற்ற ஜனரஞ்சகமான நிகழ்ச்சிகளை நடத்துகிறார்கள். மக்கள் அங்கே அமர்ந்துவிட்டுக் கலைந்து செல்கிறார்கள். அந்நிகழ்ச்சிகளுக்கும் புத்தகக் காட்சிக்கும் சம்பந்தமே யில்லை. ஆதலால் இப்புத்தகச் சந்தையோடு தொடர்புடைய நிகழ்ச்சிகளை நடத்த நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும்.

அண்டை மாநிலங்களிலும் வெளிநாடுகளிலும் அரங்குகளைப் பதிப்பகத்தாரே கடைபோலத் தாங்களே அமைத்துக்கொள்ளலாம். ஆனால் இங்கு அனைத்துக் கடைகளும் ஒரே மாதிரியாக இருக்க வேண்டும் என்னும் எண்ணத்தில் அமைப்பது அபத்தம். இந்தக் கொள்கை பெரிய அரங்குகளை எடுப்பவர்களுக்குத் தண்டனைபோல அமைகிறது. இவர்களுக்கான வாடகையை பபாசி எக்கச்சக்கமாக வசூலிக்கிறது. பெரிய அரங்குகள் இருப்பது பார்வைக்கு அழகு தரும். அரங்கினுள் வாசகர்கள் புத்தகங்களை நெருக்கடியில்லாமல் பார்க்கும் வசதியும் எழுத்தாளர்கள் வாசகர்களிடம் கலந்துரையாடல் நிகழ்த்தவும் அதிக இடம் தேவை.

சென்னையில் ஆண்டுக்கு ஒரு புத்தகக் காட்சி என்றில்லாமல் வடசென்னை, தென்சென்னை, மத்திய சென்னை ஆகிய பகுதிகளில் மூன்று புத்தகக் காட்சிகளை நடத்தலாம். தொலைவைக் கருத்தில் கொண்டு நந்தனம் புத்தகக் காட்சிக்கு வராமல் உள்ள வாசகர்கள் எண்ணிக்கை அதிகமாகவே இருக்கும். ஒரு பரிசோதனையாகக் குறைந்த அரங்குகளை அமைத்து மூன்று புத்தகக் காட்சியாக நடத்திப் பார்க்கலாம்.

எங்களைப் போன்ற பதிப்பாளர்கள் சென்னைப் புத்தகக் காட்சியினை வெறும் விற்பனைக்காக மட்டும் பார்ப்பதில்லை. பரவலான வாசகர்களைச் சென்றடைதல், வாசகர்களின் மனநிலை அறிதல் போன்ற பலவிதமான நோக்குகளோடு அதனைப் பயன்படுத்திவருகிறோம். என் தந்தை 1968இல் ‘பூங்கொடி பதிப்பக’த்தைத் தொடங்கினார். நான் 2000ஆம் ஆண்டில் ‘சிக்ஸ்த் சென்ஸ் பப்ளிகேஷன்ஸ்’ பதிப்பகத்தைத் தொடங்கினேன். தற்போது, மூன்றாம் தலைமுறையாக என் மகன் பதிப்புத் துறையில் தீவிரமாக இயங்கிவருகிறார். புத்தகக் காட்சிக்கு வரும் வாசகர்களை நம்பித்தான் நாங்கள் உள்ளோம். அவர்களது எதிர்பார்ப்பு என்ன, நடப்புப் போக்குகள் என்ன என்பதையெல்லாம் தெரிந்துகொள்ள விரும்புகிறோம்.

நாளுக்குநாள் புத்தகச் சந்தை மாறிக்கொண்டிருக்கிறது. அதன் நாடியைப் பிடித்துப் பார்க்கப் புத்தகக் காட்சிதான் சிறந்த வழி. எனவே பதிப்பாளர்கள், வாசகர்களைக் கவனத்தில் இருத்தித் தொலைநோக்குப் பார்வையோடு பபாசி செயல்பட்டால் சிறப்பாக இருக்கும்.

பழமையின் களிம்பு படிந்த நிர்வாகம்

வேடியப்பன்

டிஸ்கவரி பதிப்பகம், டிஸ்கவரி புக் பேலஸ்

இந்த ஆண்டு சென்னைப் புத்தகக் காட்சியில் வழங்கப்படும் மதிய உணவு சிறப்பு. பபாசிக்கு என்னுடைய மனமார்ந்த வாழ்த்துகளும் பாராட்டுகளும். ஆண்டுதோறும் நாங்கள் நான்கு அரங்குகள் எடுத்துவருகிறோம். புதிய உறுப்பினர்களுக்கு இரு அரங்கு மட்டும்தான் என்றனர். அதுவும் எங்களுக்குக் கிடைத்துவிட்டது. டிஸ்கவரி புத்தகக் கடை, டிஸ்கவரி பதிப்பகம் என இரு தனித்தனி அரங்குகளை எடுத்துள்ளோம். ஆனால் இப்படித் தனித்தனியாக அரங்குகள் எடுக்காமல் காலச்சுவடுபோன்ற பதிப்பகங்கள்போல எட்டு அரங்குகள் எடுப்பது எங்கள் நீண்டநாள் விருப்பம். அதற்கு நியாயமான கட்டணம் வசூலிப்பதில்லை. வெறும் இடத்தை மட்டும் வைத்துக்கொண்டு பபாசி இவ்வளவு தொகையை வசூலிப்பது நியாயமில்லை. நாங்கள் நினைக்கும் வளர்ச்சியை நோக்கிச் செல்ல இது மிகப் பெரிய தடையாக உள்ளது.

நாங்கள் இரு அரங்குகளுக்கும் தனித்தனிக் கணக்குகளைப் பராமரித்து வெளிப்படையாக உள்ளோம். ஆனால் நிறுவனம் சார்ந்து எவ்விதமான ஆவணமுமில்லாமல் வெறும் பழக்கத்திற்காக மட்டுமே நான்கு அரங்குகள் போடுபவர்கள்தான் அதிகமாக உள்ளனர். அவர்களைக் கண்டறிந்து நீக்கினால் அரங்கு ஒதுக்கீட்டுப் பிரச்சினைக்கு நிரந்தரத் தீர்வு கிடைக்கும். இரு நிறுவனங்கள் என்று சொல்லிக்கொண்டு போலியாக உள்ளே வந்தவர்களைக் களைந்தாலே போதும். ஒவ்வோர் ஆண்டும் அரங்கு கேட்டுப் போராடுபவர்களின் குரல் அதிகமாகவே எழுகிறது. காரணம் அவர்கள், சென்னைப் புத்தகக் காட்சியில் அரங்கு அமைப்பதை மிகப்பெரிய அங்கீகாரமாகப் பார்க்கிறார்கள். பதிப்பகத்தையும் நூல்களின் விற்பனை வீச்சையும் அதிகரிக்கும் நோக்கமின்றித் தங்களை முன்னிருத்திக்கொள்ள எண்ணுபவர்கள் எவ்வளவு விலை நிர்ணயித்தாலும் அதனைக் கொடுத்து அரங்குகளை அமைக்கத் தயாராக உள்ளனர். இப்படியானவர் களைக் களைந்து ஒழுங்குபடுத்தினால் அரங்குப் பிரச்சினை தீரும். முழுநேரமாகவும் தீவிரமாகவும் இயங்கக்கூடிய பதிப்பகங்களைக் கண்டறிந்து அவர்கள் கேட்பதை அளிக்கும் சூழல் இங்கில்லை. பதிப்பகங்களின் வகைமையைப் பொறுத்து அரங்குகளை நிர்ணயம் செய்ய வேண்டும். நிறுவனமாக உள்ள பதிப்பகங்கள், முழுநேரப் பதிப்பாளர்கள், அலுவலகம், கடை போன்றவை வைத்திருக்க வேண்டும் என்று விதிமுறை வகுக்க வேண்டும். புத்தகக் கண்காட்சிக்கென்றே பதிப்பாளராக இருப்பவர்களை வெளியேற்ற வேண்டும்.

பபாசி நிர்வாகத்தில் உள்ள பாரம்பரியப் பதிப்பகத்தார்கள் தொழில்நுட்பத்தில் நவீனமாக மாறியுள்ளனர். பபாசி நிர்வாக விஷயத்தில் மட்டும் அவர்கள் காலத்தில் பின்தங்கியிருக்கிறார்கள். கடந்த ஆண்டுகளில் அரங்கு ஒதுக்கீடானது கணினி மூலம் ஐந்தே நிமிடத்தில் ஒதுக்கீடு செய்தனர். இந்த ஆண்டு நேரடியாகக் குழுக்கள் என்றுகூறி பலமணி நேரம் காத்திருக்க வைத்தனர். இதனால் நேரம், உழைப்பு என அனைத்தும் வீணாயின. அவர்களிடம் பேச முடியாத நிலையே உள்ளது. ‘காலச்சுவடு’, ‘சிக்ஸ்த் சென்ஸ்’ போன்ற பதிப்பகங்கள் நல்ல பல சிந்தனைகளையும் திட்டங்களையும் வைத்துள்ளனர். அவற்றை அவர்கள் பபாசி நிர்வாகத்திடம் கொண்டுசேர்க்க இங்கே வழியில்லை. நிர்வாகத்துடன் நேரடியாகப் பேசுவதற்கான சூழலை ஏற்படுத்த வேண்டும்.

பிற்போக்காகச் செயல்படுகிறவர்கள் பபாசியில் அதிகம். முற்போக்காளர்கள் வெளிப்படையாகவே தோல்வியடைகிறார்கள். ஆதலால் மாற்றங்கள் வர வாய்ப்பேயில்லை. பபாசி அமைப்பை மாற்றாமல் ‘மாற்று அமைப்பு’ ஒன்று செயல்பட வேண்டும். பபாசி ஒரு நிலைவரைதான் செயல்படும். பபாசியால் செய்ய முடியாததை அல்லது பபாசி செய்ய இயலாதவற்றை நடைமுறைப்படுத்தக் குழு ஒன்று தீவிரமாக இயங்க வேண்டும். பபாசி அமைப்பு அனைத்தையும் அறியும். ஆனால் செய்ய விரும்பாது. அரங்குகளின் மேற்கூரை அமைக்கச் சுமார் ஒன்றே முக்கால் கோடி ரூபாய் செலவு செய்கிறார்கள். பல்வேறு வசதிகள் செய்ய தனிச்செலவு. இவ்வளவு செலவுசெய்த பிறகும் குறைகளே மிஞ்சி நிற்கின்றன. இப்படிச் செலவு செய்வதைக் காட்டிலும் சென்னை வர்த்தக மையத்திற்குச் செல்லலாமே? குளிரூட்டப்பட்ட, பாதுகாப்பான அரங்குகள் கிடைக்குமே.

தமிழ்நாடு அரசு சார்பாகப் பன்னாட்டுப் புத்தகக் காட்சி கடந்த ஆண்டுமுதல் முன்னெடுக்கப்படுகிறது. சர்வதேச அரங்கிலான செயல்பாடுகள் காலச்சுவடுபோன்ற பதிப்பகங்களுக்குப் புதிதல்ல. ஆனால் எங்களைப் போன்ற பதிப்பகத்தார்களுக்குப் புதிது. நாங்கள் இந்த வாய்ப்பு வரும்வரை காத்திருக்க வேண்டியுள்ளது. பன்னாட்டுக் காப்புரிமை குறித்தெல்லாம் இப்போதுதான் பேச ஆரம்பித்துள்ளோம். இச்சூழலில், தமிழ்ப் புத்தகங்களை உலகம் முழுவதும் கொண்டுசெல்லச் சில கோடிகளைத் தமிழக அரசு ஒதுக்கியுள்ளது. ஆனால் கடந்த ஆண்டு ஒதுக்கீடு செய்யப்பட்ட தொகையைச் சரியாகப் பயன்படுத்தவில்லை என்று தமிழக அரசு அதிகாரிகள் தெரிவித்துள்ளனர். அரசு அளித்த நிதியைப் பதிப்பகத்தார்கள் எவரும் முறையாகப் பயன்படுத்தவில்லை என்று குற்றம்சாட்டினர். ஆனால் பன்னாட்டுப் புத்தகக் காட்சியும் அது தொடர்பான முன்னெடுப்புகளும் தேவையற்றவை என்று பபாசி நிர்வாகத்தில் உள்ளவர்கள் வெளிப்படையாகக் கூறுகிறார்கள். பன்னாட்டுப் புத்தகக் காட்சிக்கும் பபாசிக்கும் என்ன தொடர்பு என்று கூறும் அறிவாளிகள் இங்கு உள்ளதால், புதிய சிந்தனைக்கு வழியே இல்லை.

திறக்காத காதுகள், தீராத பிரச்சினைகள்

ராம்ஜி நரசிம்மன்

ஜீரோ டிகிரி பப்ளிகேஷன்ஸ்

சென்னைப் புத்தகக் காட்சியில் கடந்த ஆறு ஆண்டுகளாகப் பங்குபெற்றுவருகிறேன். கடந்த ஆண்டுவரை நான்கு அரங்குகள் தான் ஒதுக்கப்பட்டன. உறுப்பினர் அல்லாதவர்களுக்கு எவ்வளவு தொகையோ அந்தத் தொகையைக் கட்டித்தான் அரங்குகளை எடுத்தேன். ஆனால் இரண்டு ஆண்டுக்கு முன்பே நீங்கள் அசோசியேட் உறுப்பினர் என்று பபாசி நிர்வாகத்தார் கூறிவிட்டனர். என்றாலும் உறுப்பினருக்குரிய எந்தச் சலுகையும் இதுவரையும் எங்களுக்கு வழங்கப்படவில்லை. முதல் ஆண்டு உங்களுக்கு நான்கு அரங்கு வேண்டுமென்றால் உறுப்பினர் அல்லாத முறையில் எடுத்துக்கொள்ளுங்கள் என்றனர். அப்போது, ஒதுக்கீடு செய்வதில் ஏதோ பிரச்சினைபோல என்று நினைத்து, உறுப்பினர் அல்லாத தொகையைக் கட்டி அரங்குகளை எடுத்துவிட்டேன். கடந்த ஆண்டும் அதேபோல நடந்தது. இந்த ஆண்டும் உறுப்பினர் அல்லாத கட்டணத் தொகையை அளித்து நான்கு அரங்கு எடுத்துக்கொள்கிறேன் என்றேன். ஆனால் அதற்கான தொகை கடந்த ஆண்டைவிட இரு மடங்கு அதிகம். ஆதலால் அசோசியேட் உறுப்பினருக்கு வழங்கப்படும் இரு அரங்கைக் கேட்டேன். இங்கு வந்த பின்புதான் தெரிகிறது, உறுப்பினர் அல்லாதவர்களுக்கும் இரு அரங்குகள் அளித்திருக்கிறார்கள் என்று. அந்த அரங்குகளை அவர்களுக்கு அளிக்காமல் இருந்திருந்தால் நமக்கு முறையாக நான்கு அரங்கு கிடைத்திருக்கும் என்று நினைத்தேன். புத்தகத்திற்குச் சம்பந்தமில்லாதவர்கள் பலர் அரங்குகளை அமைத்துள்ளனர். இவற்றையெல்லாம் தவிர்த்தால் நியாயமாக எல்லோருக்கும் கிடைக்க வேண்டியவை சரியாகக் கிடைக்கும் என்று நினைக்கிறேன்.

இதனைச் சரிசெய்ய பபாசி அமைப்பில் உள்ளவர்களுக்குத் தெரியாதா? எல்லாருக்கும் தெரியும். ஒவ்வொருவருக்கும் தெரிந்தவர்கள் என்று அவர் களுக்குள்ளே அரங்குகளை பகிர்ந்துகொள்கிறார்கள். எல்லோருக்கும் நல்லது செய்ய வேண்டும், நேர்மையாக இருக்க வேண்டும் என்னும் எண்ணத்தில் இருந்தால் இந்தப் பிரச்சினையே இருக்காது. எங்களுக்கு இரு அரங்கு என்று சொல்லிவிட்டுக் குலுக்கல் நடக்கும்போது ஒரு அரங்குதான் என்றனர். நான் முறையிட்டபோது, மன்னித்துவிடுங்கள் ஏதோ தவறு நடந்துவிட்டது, நாளை இரு அரங்கு கிடைக்கும் என்றனர். இங்கு வந்து பார்த்தால், 20க்கு 10இருக்க வேண்டிய அரங்கு 10க்கு 20 என்று இருக்கிறது. இதில் நிற்கவோ நடக்கவோ என எதுவும் செய்ய முடியவில்லை. குலுக்கல் முறையில் நியாயமாக வர வேண்டியது இரு அரங்கு. ஆனால் குலுக்கல் இல்லாமல் ஏன் எனக்கு ஒதுக்கீடு செய்ய வேண்டும்? அப்போது குலுக்கலிலேயே பிரச்சினை உள்ளது என்றுதானே பொருள். பத்து பதிப்பகத்தாரின் பெயர்கள் இல்லையென்றால் மறுபடியும் குலுக்கல் நடத்த வேண்டுமில்லையா? அதை ஏன் பபாசி நிர்வாகத்தார் செய்யவில்லை?

இன்றுவரையிலும் எங்களை உறுப்பினராக்கவில்லை. ஒவ்வொரு முறையும் ஒரு காரணம். சென்னைப் புத்தகக் காட்சிக்கு வரும் வாசகர்களிடம் கண்காட்சி பற்றிய கருத்தைக் கேட்க வேண்டும். ஓய்வெடுக்க நாற்காலி தேவை என்றாலும், தாகத்தைத் தீர்க்க நீர் வேண்டும் என்றாலும் வாசகர்கள் எங்கு செல்வார்கள்? அடிப்படைத் தேவைகளைச் சரிவரப் பூர்த்தி செய்யவில்லை என்பதே என் கருத்து.

பன்னாட்டுப் புத்தகக் கண்காட்சி சென்னை வர்த்தக மையத்தில் நடக்கிறது. நிரந்தரமான கட்டட அமைப்பில் நடக்கும் நிகழ்வு பாதுகாப்பானதாகவும் சிறப்பானதாகவும் இருக்கும். இவ்வளவு வெளிநாட்டவர் வரும்போது பாதுகாப்பான இடத்தில் நடப்பதுதான் நல்லது. பன்னாட்டுப் புத்தகக் காட்சிக்கும் பபாசிக்கும் சம்பந்தம் இருப்பதாகத் தெரியவில்லை. இந்த ஆண்டு கண்காட்சியின்போது மழைபெய்ததால் இருநூற்றுக்கும் மேற்பட்ட நூல்கள் சேதமடைந்தன. பபாசி நிர்வாகத்திலிருந்து இதுவரைக்கும் யாரும் எதுவும் பேசவில்லை. நந்தனத்திற்கு மாற்றாகச் சென்னை வர்த்தக மையம்தான் என் தெரிவாக இருக்கும். ஆனால் நந்தனத்திலேயே பாதுகாப்பான அரங்கையும் சுத்தமான கழிப்பறையையும் ஒழுகாத மேற்கூரையையும் அமைக்க முடியும் என்று கருகிறேன்.

ஒவ்வோர் ஆண்டும் பலரும் பல்வேறு பிரச்சினைகளைச் சொல்லிக்கொண்டிருக்கிறார்கள். அதனை பபாசி நிர்வாகம் காதுகொடுத்துக் கேட்பதாகத் தெரியவில்லை. எனக்கு முன்னோடியாக உள்ள பலர் எதுவும் பேசுவதில்லை. இந்நிலையில் புத்தகக் காட்சி நடைபெறும் விதத்தில் மாற்றமோ பிரச்சினைகளுக்குத் தீர்வோ ஏற்படும் என்ற நம்பிக்கை எனக்கு இல்லை.

சிந்தனையில் மாற்றம் தேவை

ஜீவ கரிகாலன், யாவரும் பப்ளிஷர்ஸ்

சென்னைப் புத்தகக் காட்சியில் இரு அரங்குகளுக்கு விண்ணப் பித்திருந்தேன். இரண்டிற்கும் பணம் செலுத்திவிட்டேன். இடநெருக்கடி காரணமாகச் சில அரங்குகள் ஒதுக்கீடு செய்யப்படவில்லை என்று பட்டியல் ஒன்று ஒட்டப்பட்டது. அதில் என் பெயர் இல்லை. புதிய ஆள்களை எடுக்கும் எண்ணத்தில் என்னையும் எடுத்துள்ளனர். அசோசியேட் உறுப்பினராக இருந்தேன். 24 பேர் அடங்கிய குழுவிலும் இருந்துள்ளேன். அப்படியிருந்தும் எனக்கு ஒரு அரங்கு மட்டுமே ஒதுக்கீடு செய்யப்பட்டுள்ளது; முறையிட்டும் பலனில்லை.

மழை பெய்தபோது என்னுடைய அரங்கு மேற்கூரையிலிருந்து நீர் ஒழுகி ஒரு லட்ச ரூபாய்க்கு மேல் புத்தகங்கள் சேதமடைந்தன. இது குறித்து பபாசி செயலாளரிடம் முறையிட்டேன். அவர், இதற்குக் காப்பீடு ஒன்றும் இல்லை என்று கைவிரித்துவிட்டார். பபாசி தலைவரிடம் முறையிட்டபோது கமிட்டி உங்களது இழப்பை ஆராய்ந்து முடிவுசெய்யும் என்றார். புத்தக அரங்குகளின் மேற்கூரை ஒழுங்கான முறையில் அமைக்காததால்தான் மழைநீர் உள்ளே வந்துள்ளது. இழப்புக்கு இதுதான் காரணம். ஆதலால் பபாசி இதற்கு முழுமையாகப் பொறுப்பேற்க வேண்டும்.

புத்தகச் சந்தை மதிப்பில் கொல்கத்தாவிற்கு அடுத்து சென்னைப் புத்தகக் காட்சிதான் என்று சொல்லலாம். பபாசி மாதிரியான அமைப்பு இருந்தால் மட்டுமே இப்படியான மாபெரும் புத்தகக் காட்சியை நடத்த இயலும். அதே சமயத்தில் அதிலுள்ள பிரச்சினைகளைக் களைய வேண்டும். உறுதியான சில முடிவுகளைப் புதிய குழு எடுக்கும் என்று நம்புகிறேன். எங்களைப் போன்றவர்களின் சிந்தனையையும் ஆலோசனையையும் பெற்றால் முறையாகச் செயல்படலாம். பபாசி செயலாளர் தொடர்ந்து மூன்று முறை தெரிவாகியுள்ளார். பபாசி நிர்வாகத்தில் அவர்தான் மிகவும் அனுபவம் வாய்ந்தவர். அவ்வளவு அனுபவம் வாய்ந்தவர் இப்படியான பிரச்சினைக்கு நியாயமான முடிவுகளை எட்டாமலிருப்பது வியப்பாகத்தான் உள்ளது.

நான் பபாசி அமைப்பு வேண்டும் என்கிறேன். அதேசமயத்தில், புத்தகக் காட்சிக்கு நந்தனம் மைதானம்தான் வேண்டும் என்று கூறவில்லை. தமிழக அரசின் வர்த்தக மையம் இருக்கும்போது எதற்கு இங்கு வர வேண்டும்? குறைந்தபட்சம் சிறிய அளவிலான புத்தகக் காட்சியை அங்கு சோதனை ஓட்டத்தின் கீழ் நடத்திப் பார்க்கலாம். பின்பு, அடுத்தகட்ட முடிவுகளை எடுக்கலாம். சென்னை நகரம் மூன்று, நான்கு புத்தகக் காட்சியைக்கூடத் தாங்கும். இதற்குமுன் ஜூன் மாதத்தில் ராயப்பேட்டையில் மினி புத்தகக் காட்சி நடந்துகொண்டிருந்தது. மீண்டும் அங்கு நடத்திப் பார்த்து, பதிப்பாளர்கள், வாசகர்கள் வரவேற்பைக் கவனத்தில் கொண்டு பபாசியே நடத்தினால் நன்றாக இருக்கும். சென்னையில் வெவ்வேறு இடங்களில் நான்கு புத்தகக் காட்சியையும் நடத்தலாம்.

சென்ற ஆண்டு நடந்த பன்னாட்டுப் புத்தகக் காட்சி இதே இடத்தில் நடந்தது. அது மிகச் சிறப்பான உலகத் தரத்தில் இருந்தது. ஷார்ஜாவில் உள்ளதுபோன்ற அரங்கு அமைப்பு இருந்தது. சென்னைப் புத்தகக் காட்சி தொடங்கியதிலிருந்து ஒரே மாதிரியாக இயங்குகிறது. அதனை மாற்ற வேண்டும். செலவுகளுக்கு அஞ்சாமல் இருந்தால் இம்மாதிரியான செயல்பாடுகளில் சிறப்பான இடத்தை அடையலாம்.

பன்னாட்டுப் புத்தகக் காட்சி நடத்தியவர்களின் ஆலோசனை பெற்று நந்தனத்திலேயே சிறப்பான அரங்குகளை அமைக்கலாம். பபாசி நிறுவனத்தை எந்த விதத்திலும் நான் சிறுமைப்படுத்த விரும்ப வில்லை. அதில் இருக்கும் நிர்வாகிகள் கவனிக்க வேண்டியவை அதிகம். பபாசி தொழில்நுட்பத்தில் பின்தங்கியிருக்கிறது. அவர்களது குழுவில் உள்ளவர்களிடம் அதிகம் தொழில்நுட்ப அறிவு உள்ளது. அதனைப் பயன்படுத்தினாலே போதும்.

                   சந்திப்பும் தொகுப்பும்: பலராமன் சுப்புராஜ்

          மின்னஞ்சல்: balaramanaavin@gmail.com