திணறுவது
திணறுவது
அந்தச் சிறு குன்றின் உச்சியில்
நான் மட்டும் நின்றேன்
சூரிய அஸ்தமனப் பொழுதில்
ஒரு ஆட்டுக்குட்டிக் கூட இல்லை
எனக்கும் சூரியனுக்கும் இடையில்
நேர்கோடாய்ச் சரிந்த சூரியன்
என் தொண்டைக்குள் சிக்கிக்கொண்டது
உன் அன்புக்குப் பதில் சொல்ல முடியாது
திணறுவது
அன்றிலிருந்துதான்
யாரோ
அந்தப் புள்ளியை நாம் எப்போது அடைகிறோம்
அந்தப் புள்ளியைக் கடந்த பிறகும் நமக்குத் தெரியவில்லை
நம் தோள்கள் தொய்கின்றன
கால்கள் ஓய்கின்றன
கதறல்களும் அலறல்களும் பிறக்கின்றன
ஒரு சமயத்தில்
மன்னிப்பு கேட்கவேண்டிய அழுத்தம் கூடுகிறது