நம்பி மூத்த பிரான்
‘She loved me for the dangers that I have passed and I loved her that she did pity them’ இது ஷேக்ஸ்பியரின் ஒத்தெல்லோ நாடகத்தில் வரும் வசனம்; ஒத்தெல்லோ தன் காதலுக்கான காரணத்தை மனத்தில் நினைத்துப் பேசுவான்; குறிஞ்சிப்பாட்டில் கெடுதி-வினாதல் நிகழ்வினால் ஏற்படும் காதலைத்தான் தோழி பேசுவாள்; அது ஒரு அகமரபுத் தொடர்ச்சி, பாரதிதாசனோட எதிர்பாரா முத்தத்தில் கூட, ‘தீந்தமிழர் உயர்வினுக்குச் செத்தான் அன்பன்; அன்பன் செத்ததற்கு செத்தாள் அத்தென்னாட்டு அன்னம்’னு வருமில்லையா, தலைவனுக்கு ஏற்படும் ஆபத்து, அதைத்தாண்டி அவன் வெளிவருவது; அதனால் தலைவி அவன்மீது ஈர்ப்புக் கொள்வது இந்தப் பண்பு ஷேக்ஸ்பியரோட நாடகத்தைப் படிக்கும்போது நினைவிற்கு வரும்’…
ஒரு மிடற்றுத் தேநீர் அருந்துகின்ற இடைவெளியில் அவர் பேச, நான் திகைத்துப் போனேன். தமிழ்மரபின் ஒரு தொடர்