பிரபஞ்சத் தீ
பிரபஞ்சத் தீ
புற்களைத் தரிக்கும்போதெழும் பசுந்தழை வாசம்
அவள் காமம். அணுக்களின் அணுக்கத்தையெல்லாம்
தேக்கிய அழைப்பு அக்கண்களில். காலத்திலிருந்து
அகாலத்துக்கு விரியும் கால்களினிடையில்
கச்சிதப் பொருத்தமாய்ச் சென்றமர்கிறதொரு
கெண்டை மீன். உள்ளெழுகிறது நாட்டியத்தின்
மாய வித்தை. தனித்துச் சிதறிய
இசைத்துணுக்கென அவளது குரல்.
குளிர்மை நிரம்பிய அவ்வறைக்குள்
மோகத்தின் ஓவியமென அம்முகம்
தொல்நலம் அழிய
தணிந்த மோனத்தில்
ஒளிர்ந்து மறைகிறது பிரபஞ்சத் தீ.
முத்தத்தைத் தின்று பசியாறும் பறவை
முத்தத்தைத் தின்று பசியாறும்
பறவையொன்றைக் காண நேர்ந்தது
கொத்திக் கவ்வுமதன் பார்வை தாளாமல்
தலைகவிழ்ந்தவளை நொடியில் சரித்து
மடியிலிட்டுக் குலைத்தது
எப்போதுமில்லாத
அழகில் இருந்தது அந்த அந்தி
பகலுமிரவும் மட்டும் சந்திக்கவில்லை
யப்பொழுதில்
காலம் இரவின் நடனத்தைத் துவக்குகிறது
காற்றில் நடுங்கும் மென்சுடர் வெளிச்சத்தில்
நூற்றாண்டுப் பசியை பேசுகிறது அப் பறவை
காதலாழ்ந்த கண்களில்
சிறு புன்னகை நெளியத்
தன் உதடுகளைக் கொடுக்கிறாள்
குளிர்காலத்தின் முழுநிலவில்
நுனிநாவெடுத்து உள்செலுத்துகையில்
நெருப்பேற
பல்லுரசிப் பல்லுரசிக் கவ்வுகிறது அவளிதழை
கணங்கள் யுகயுகமாய் நீள
நடனம் உக்கிரமேறுகிறது
மஞ்சள் நிலவு மேலேற
கிறங்கி மயங்குமவள் வாட்கண்
ஆழத்தில் செருக
கரும்பெரும் சிறகெடுத்து
அள்ளிய பறவை
நெடும்பசியாற்றியவளை அணைத்துப் பறக்கிறது.
மின்னஞ்சல்: thi.parameswari@gmail.com
